Χλέμπνικοφ, Βίκτορ Βλαντιμίροβιτς

(Τουντούτοβο 1885 – Σαντάλοβο 1922). Ρώσος ποιητής. Το 1908 πήγε στην Πετρούπολη όπου, έπειτα από σύντομες επαφές με τους συμβολιστές, έγινε ένας από τους εμψυχωτές του κυβοφουτουρισμού, του πρωτοποριακού κινήματος που είχε ως αρχηγό τον Μαγιακόφσκι. Ιδιοφυής και απειθάρχητος, προικισμένος με ισχυρή ποιητική φλέβα, αντιμετώπισε το πρόβλημα του ιδιότυπου γλωσσικού ιδιώματος, που χρησιμοποίησε έως τις ακρότατες συνέπειές του, έως το δυσνόητο, έως τη λεγόμενη γλώσσα πέρα από τη λογική. Για τον X. το γράψιμο ποιημάτων σήμαινε την επιστροφή στις αρχέγονες πηγές του ανθρώπινου και του φυσικού, του οποίου η σοσιαλιστική επανάσταση αποτελούσε την ιστορική δικαίωση, τοποθετώντας το όλο εκφραστικό πρόβλημα όχι πλέον στον περιγραφικό τρόπο, αλλά ως συγκεκριμένη γλωσσική ανταπόκριση σε έναν ποιητικό θησαυρό, που ενυπάρχει στα ίδια τα πράγματα και που μέχρι τότε δεν είχε βρει τρόπο έκφρασης. Το έργο του, πλούσιο σε αποσπάσματα με αυτόνομη αξία, επηρέασε πάντοτε τη ρωσική πρωτοπορία. Τα ποιήματά του συγκεντρώθηκαν σε Άπαντα που εκδόθηκαν σε 5 τόμους (1928-33).